Het is nog vroeg als een irritante zoem probeert me te wekken en uit bed te krijgen. Is het nu echt nodig dat de moderne mens ontwaakt in zijn drukke leven met een indicatie van stress?
Philips zegt nee met hun zonnewekker. Ik vermoed echter dat deze daginluiding inherent is aan een overkoepelende economie van geld en evolutie.

In ieder geval lukt het de door ontwerp vervelende contraptie me te laten doen wat het wil: mij uit bed krijgen. Voor mij begint al hier de weerstand, het terugvechten, want hoewel ik eruit ga, is dat alleen om de rust te restaureren. En dan weer gelijk onder de wol.

Een dergelijk protest is natuurlijk slechts een druppel op de hete plaat waar ik alsnog de hele dag op blijf dansen om te voorkomen gebrand te worden. Dat gebeurt op termijn natuurlijk ook gewoon. Maar het voelt goed om even weerbarstig te zijn en in die weerstand mijn geringe kracht te tonen door invloed uit te oefenen op wat er om mij heen plaats heeft.

Dit is wel genoeg opstandigheid. Ik moet er toch uit. Als mijn voet de grond raakt zoemt de wekker nog net even zachtjes na. Even laten zien wie er nu de baas is.

Wegkijkend van zijn zelfgenoegzame LED display sta ik geheel rechtop, bereid voor de nieuwe dag.
De toon is gezet, het toneel is gereed en roept mij tot zich via de verlokkende geur van koffie.
Slaven in de kudde; wat zijn wij toch braaf!