De eerste vlam likt al aan mijn linkervoet. Mechanische krijs.

Ik zit in mijn werkkamer aan het bureau. Voor mijn neus een rustig knipperende cursor op het scherm. Even kijk ik om me heen. De meubels voeden een knisperend vuur: het hele huis staat in lichterlaaie.

Tijd om verder te werken, want het is waardevol. Terwijl de vlammen mijn linkerbeen consumeren, typ ik snel verder. Het is moeilijk. De pijn leidt af. Diep stekende, onverbiddelijke pijn. Nee, doorschrijven!

Het lukt me de pagina vol te krijgen voordat ook mijn rechtervoet tot as weerkeert.

Ineens denk ik terug aan mijn jeugd. De eerste ondervinding van een waxinelichtje. Ik hield mijn hand erboven tot een pijnprikkel mij vertelde hoe het vuur is. Toen trok ik de hand weg. Op dat moment heb je alleen een waarschuwing van de hitte gevoeld, niet haar volle intensiteit. Het was in werkelijkheid veel heter dan ik kon bemerken. De situatie was erger dan ik kon indenken.

Alsof geconsumeerd worden door vuur nog niet voldoende afleiding is, moet ik ook nog tot mijn jeugd teruggeleid worden! Ik moet dit afkrijgen voor het te laat is. Mijn linkerbeen voel ik niet meer. Het rechter des te meer. Via de stoel waar ik op zit kruipt het vuur nu naar mijn rug en schouders. Ik hoest even van de geur van mijn verbrande ledematen en ga dan verder aan de laatste alinea:

'Tot slot wil ik nog melden dat, hoewel mijn onderzoek aantoont dat de mens meer stress kan verduren dan voorheen gedacht, waarbij onder stress ook fysieke druk en letsel valt, het niet raadzaam is deze door onze leefwijze opgelegde druk toe te staan om tot ons leven te laten verworden. Hierin hebben wij mogelijk evenwel geen keus.'

Hiermee is het werk af. Snel sla ik het op. Nu is het bewaard. Ik voel nog net hoe ik langzaam ineenzijg en alles eerst onscherp en dan zwart wordt.

Onscherpte, onduidelijk, wat is dit? Dan houdt het op. Ik kan niet meer zien, niet meer voelen, nog net horen en niets meer. Ik hoor hoe de computer harder en harder zoemt en dan uitslaat. Zo meteen vat ook die vlam en dan ben ik werkelijk voorbij. Wat is dit? Ik weet het niet.